هیچ شنیدید میگن سواره از پیاده خبر نداره ،حال روز امروز ودیروز کشور ما همینه.بسیاری از مسولین وروسا وسیاست مداران مملکت ما هم مشمول همین ضرب المثل اند.در دوره دولت قبلی  وقبلی وقبلی و....همه دولتهای حاکم بعد از انقلاب یک رویه حاکم شد که در دولت نهم به اوج خود رسید وانهم گران کردن خدمات ومحصولات تولیدی بود برای اینکه فشار اقتصادی وبار مالی دولت را کم وبر گردن ملت اندازندوبنوعی فشار اقتصادی را تقسیم بر جمعیت کنند؟!خوب این تا حدی قابل درک است .چرا که کشور در شرایط بد اقتصادی وتحریم است.اما این دلیل نمی شود که این داستان مرتبا برای همه محصولات غذایی وصنعتی ومصرفی و..... تکرار شود.واز حد وحساب خارج شود .مگر نه اینکه به فرمایش امام خمینی مردم  ولی نعمت مسولین هستند ومگر نه اینکه یک موی کوخ نشین بر کاخ نشینان ارجح است. آیا این رویه افزایش قیمتها در مقاطع مختلف  تنها ترین راه موجود است. آیادنیا ی استکبار در مواجهه با این مشکلات اقتصادی فشارش را بر مردم تحمیل میکند.مگر در این کشور چند درصد مردم در دهکهای بالا هستند.مگر درآمد ماهیانه وسالیانه یک کارگر ،یک کشاورز خرده پا ،یک جوان بیکار،یک کارمند جزء چقدراست.این گونه اقدامات اقتصادی  وایجاد موج تورمی در دولت نهم ودهم که حساب وکتاب خاصی نداشت وتصمیمات مقطعی وانی بود دور از انتظار نبود  ولی در شرایط فعلی وحاکمیت تدبیر بر کشور انتظار بیشتر از اینهاست.گرانی  بیحد وحساب محصولات غذایی پایه  وهمان ارزاق عمومی مانند نان و قوت شکم ولبنیات وسوخت که ناخواسته بر بازار  سایر محصولات تاثیر میگذارد در قالب هر برنامه ای باشد دلالان وفرصت طلبان را از خواب قیلوله بیدار میکند وانگاه متضرر اصلی مردم حاشیه نشین وهمان اقشار اسیب پذیر خواهند بود وبس؟!یا کریم